کد مطلب:2591 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

خواب هايي مي بينم كه مرا متأثر كرده است. مقتضي است تعبير آنها را بنويسيد.

گرچه در بين خوابها، خوابهاي صادق داريم و تعبيراتي هم براي رؤياها مي كنند، ليكن مسلّم است نبايد زندگي و افكار خود را بر اساس خواب آشفته كنيم و بر آن پايه زندگي را بنا كنيم. كسي كه طالب سعادت و خواهان زندگي خوش و شرافت مندانه است، بايد به وظايفي كه قرآن كريم و دين مبين مشخص كرده است، عمل نمايد، نه اين كه براي فلان خواب و رؤيا زندگي خود را مختل نمايد. امام صادق(ع) فرمود: هر روز به كار همان روز بپرداز و وظيفهاي را كه در آن روز به عهدهداري، انجام بده، كه رعايت اين روش مايه هدايت و سعادت تو خواهد بود.(1)

بعضي به ترسهاي تخيّلي ميگرايند و در عالم ذهن براي خود فرداي تاريكي مي سازند و از تصوّر بدآمدهاي احتمالي همواره نگرانند. هراس موهوم ضميرشان را بي قرار و نا آرام مي كند و از فعاليت صحيح و انجام وظيفه باز مي دارد. در نتيجه امروز را با اضطراب و تشويش مي گذارند و فردا نيز زندگي تلخ و رنج آوري خواهند داشت. علي (ع) فرمود: انسان خائف و بيمناك، از زندگي آرام و دلپذير محروم است.(2)

يك فرد متديّن و عاقل با افسوس بر گذشته غير قابل برگشت و ترس از آينده موهوم، عمر شريف و گرانبهاي خود را بيهوده صرف نميكند، و از وظايفي كه به عهده دارد، سرباز نميزند و در اداي تكليف سستي نميكند. او به خوبي مي داند مايه سعادت مادي و معنوي او عمل به دستورهاي ديني و اجتناب از منهيّات شرعي است. انساني كه دلش با نور ايمان و چراغ هدايت روشن و منوّر است، دنياي زودگذر را آن طور كه هست، مي شناسد و از طبع بي قرار و پر تحوّل آن آگاه است. لذا هرگز مقهور و مجذوب آن نميشود و محبتش را در اعماق دل جاي نميدهد و به هيچ يك از شئون مادي، دلبستگي پيدا نميكند. دوستدار اشيا و اشخاص است، ولي افراطي و عصبي نيست. به زن و فرزند و كسان و بستگان و مِلك و مال و پست و مقام و كسب و كار و ديگر امور دنياي خويش علاقه دارد، اما برده و اسير آنها نيست. اگر كسي از بستگان يا دوستانش از دست برود، يا به يكي از شئون زندگي اش ضربهاي وارد شود، خود را نميبازد و عقل و منطق را از ياد نميبرد. چنين فرد عاقل و مآل انديش كه همواره به ياد دگرگونيهاي جهان است، در خوش آمدها و بدآمدهاي زندگي، تعادل روحي و موازنه فكري، از كَفَش نميرود و حق و فضيلت را از ياد نميبرد. اگر نعمتي برايش رو آورد و دنيا بر وفق مرادش بگردد، به خود سري و غرور نميگرايد و مردم را حقير و پست نميبرد. اگر نعمتي برايش رو آورد و دنيا بر وفق مرادش بگردد، به خود سري و غرور نميگرايد و مردم را حقير و پست نميشمرد، و اگر نعمت از دستش برود و دنيا از وي روي گرداند، زبون و فرومايه نميشود و نگراني و تشويش خاطر، شخصيتش درهم نميشكند. يكي از هدفهاي تربيتي قرآن مجيد، تربيت و پرورش اين چنين افراد است.

قرآن مي فرمايد: لكيلا تأسوا علي مائكم و لاتفرحوا بما أتلكم؛ تا هرگز بر آن چه از دستتان مي رود، دلتنگ و آزرده خاطر نگرديد و به آن چه به شما داده، دلبسته و شادمان نباشيد.(3)

اولياي گرامي اسلام با تكيه بر وحي الهي و شناختي كه از دنيا و انسان دارند، همواره توصيه و گوشزد كردهاند كه انسان نبايد عمر گران بهايش را با انديشههاي پوچ و اوهام رنج آور و دردناك سپري نموده و زندگي را با ناراحتي و تلخ كامي بگذراند، بلكه بايد با تصميم قاطع و اراده آهنين فكر گذشته و آينده را از سر به در كرده و به امروز موجود بپردازد و از فرصتي كه در اختيار دارد، حداكثر استفاده را بنمايد. امام صادق(ع) فرمود: الايام ثالثة فيوم مضي لا يدرك، و يوم النّاس فيه فينبغي ان يغتنموه، و غداً انما في أيديهم أمله؛ ايام زندگي سه روز است: روزي كه كه گذشته و برگش ندارد. روزي كه هم اكنون موجود است و بايد مغتنمش شمرد، و فردايي كه نيامده و تنها آرزوي آن در دست مردم است.(4)

كسي كه در يك روز چند ساعت و حتي چند دقيقه از وقت خود را در افسوس بر گذشته و يا در نگراني از آينده صرف مي كند، نه تنها امروزش به تلخي و ناراحتي طي مي شود، بلكه با اين كار قسمتي از نقد عمر خويش را تضييع مي كند و زمينه تيره بختي فرداي خود را نيز فراهم مي كند. علي(ع) فرمود: الاشتغال بالفائت يضيّع الوقت؛ خود را به گذشته مشغول كردن، وقت را ضايع مي كند و عمر عزيز را به هدر مي دهد.(5) حضرت در بيان شيوهاي ديگر راجع به استفاده بهينه از فرصتهاي موجود فرمود: الفرص تمرّ مرالسحاب؛ فرصتها مانند عبور ابراز افق ديد انسان مي گذرد.(5) بنابراين همه ما به حكم شرع و عقل موظفيم از فرصت موجود بهره گرفته و آن چه را كه به صلاح دنيا و آخرت است، به دست آوريم. همان طوري كه دين به ما ميگويد: نماز بخوان، روزه بگير، حج برو، خمس و زكات را ادا كن، دروغ نگو، تهمت نزن، همين طور ميگويد: در زندگي بشاش باش، به زندگي اميدوار باشد، از يأس و نا اميدي جداً پرهيز كن و عنان زندگي را بهدست فال و خواب و امثال ذالك مسپار. خلاصه اگر مي خواهي از خسران و زيان دنيوي واخروي رهايي يافته و به خوش بختي و سعادت نايل شوي، پايه زندگي را بر اساس تقوا و پاكي و ايمان پي ريزي نما.

رسول خدا(ص) فرمود: پيوسته بشاش و خوش رو باش كه خداوند گشاده رويان را دوست دارد و عبوسان مورد بغض او هستند.(7) در حديث ديگر فرمود: الطيرة شرك؛ اعتقاد به فال بد، شرك به خداوند بزرگ است.(8) قرآن كريم مي فرمايد: انّه لا يأيئس من روح اللَّه الاّ القوم الكافرون؛ تنها گروه كافران از رحمت خدا نا اميد و مأيوس مي شوند.(9) نيز مي فرمايد: به عصر سوگند! كه انسانها همه در زيانند، مگر كساني كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دهند.(10)

يكي از اعمال صالح و كارهاي پسنديده، ازدواج است كه اگر انسان بدون ازدواج به گناه نيفتد، مستحب مؤكد است وگرنه واجب است. براي انسان كمالاتي است كه بدون ازدواج نميشود به آن رسيد. رسول خدا(ص) فرمود: در اسلام هيچ بنايي پيش خداوند محبوبتر از ازدواج نيست.(11)

برادر گرامي، بهتر است به جاي مشغول شدن به گذشته و صرف وقت در پيدا كردن تعبير خواب و آشفته نمودن افكار خود، فكرت را در اين تمركز كني كه در حال حاضر اسلام در مورد ازدواج براي تو چه صلاح ميداند و چه نسخهاي مي نويسد. وقتي متوجه شدي اسلام مي گويد ازدواج كن، اعتماد به خدا داشته باش و به آينده خوش بين باش. از فكرهاي خسته كننده و بي ثمر به دور باش و با ياد خدا آرامش وصفناپذير پيدا كن. واجبات را انجام ده و از محرّمات اجتناب كن. وقتي باور كردي سخن خداو اوليايش صددرصد به نفع تو است، مسلماً آيندهاي شيرين و روحي آرام و قلبي سالم و زندگي خوش و خرم خواهي داشت.

پي نوشتها:

1. محمد تقي فلسفي، اخلاق، ص 241.

2. غررالحكم، ج 1، ص 251.

3. حديد (57) آيه 23.

4. تحف العقول، ص 239.

5. غررالحكم، ج 1، ص 315.

6. همان، ص 298.

7. محمد تقي فلسفي، اخلاق، ص 255.

8. همان، كودك، ج 2، ص 506.

9. يوسف (12) آيه 87.

10. عصر (103) آيه 1 - 3.

11. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 14، ص 3.